Kendinlesin üzülmeyeceksin!

Artık
Bir daha üzülmeyeceksin
Kararan bulutları davet etmeyeceksin

Kahır içinde
Gözyaşlarının refakatiyle
Hüzün bahçesinde yüreğini dinleyecek

Önüne çıkan
Engel ve bahaneleri
Dişlerini sıkarak sabırla öğütmeyeceksin

Gecelerinde
Düşlerin ürpertisiyle
Seni senden uzaklaştıran kederin demiyle

Baş başa
Kalacaksın anmayacaksın
Arkana dahi dönüp bakmadan yaşayacaksın

Sevdayı
Hazan mevsimin kadrine
Aşkı darağaçlarının bilinmeyen hikâyesine

Zindanların
Ah çektiren derinliğine
Hıçkırıkların görünmeyen hazin kederiyle

Dertlerin
Suskunluğumdaki hecenin
Seni sana bıraktığımın kararındaydı elin

Çekip giderim
Diyarları deşifre ederek
Bin bir türlü bilmeceleri çözecek hederim

Kendi halinde
Ömrün keder güftesiyle
Nağmelerin yarenliğinde ıssız gecelerimde

Yalnızlığın
Hayatın bahtsızlığının
Acıların, ızdırabın hicranı anlatan yaprağın

Sakin sokakların
Sahilde ki mümbit kumların
Hırçın dalgaların klarnette ki hüzün nefesin