Kendinle Yüzleş Şiiri - Yavuz Bayram Çal ...

Dünyada herşeye ne kadar da sağırsın,
Sustuğun zalimlikler kadar ağırsın,
İyilikler kanat takar bedene,
Çırpındıkça hafifleşirsin

Kalbin kıymetlilere atarsa cansın,
Gözlerin görmese de, hasreti çeksen de,

İyi olman, sevdiklerine zincir,
Kötü olman, düşmanlarda içi kurtlu incir,

Nefret kötülük rüzgârları estirir,
Gökkuşağında renkler karışır

Yaşadığın an'a bak,
Her yaşayan sonu görecektir

Ömrüne sevda kat,
Aş kat, iş kat, eş kat,
Gülmeyi, umudu, tebessümü,
Tahini, pekmezi kat

Kimi çok ağlar,
Kimi çok güler,
Ağlatanlardan olmayın,
Ah ile solmayın

Nefes bitmeden bitilmez,
Güneşi doğuşu bir armağandır,
İnsanlara güven ver,
Saygı peşinden gelecektir

Yalana sarılma,
Yetimin hakkına kurulma,
Yiye yiye ortadan yarılma,
Dünyada haklıya darılma,

Ay ışığında sevgiliye hasret duy,
Özlemin kadar yakınsın aşka,
Yağmuru kadar ıslaktır gözler,
Sevginin ısıttığı kadar sıcaksın

Yalnızlık iliğine işlerse,
Hücrelerine kadar yalnızsın,
Yaradana sığın, başka yol yok,
Engeller olacak elbet hayatta,
Geri durma, üstüne git,
Altında ezilme

Kendinle yüzleş,
Kendini güçlü ve güzel hisset,
İşte bu kadar güzelsin

Çağlayan'dan akan suyu dinle,
Çiçekleri sula, kuşları seyret

Denize bak, sevgiliye bak,
Yakamozunda batır güneşi,
Yakala mutluluk denen eşi

Yoksa bu kamuflaj dolu dünyada
Hangi semeri hangi eşeğe, ata koyar, binersin,
Bu da sana kalmış.