Kendinle Ayrılmak. Şiiri - Fırat Ergüven

Altısında sabahın,
Yastığa koymak başını,
Etrafına bakmak,
Kaç kişi kirlendi bu oda da,
Kaç kişi kirletti,
Temiz çarşafları...
Kimlerle müzik dinledin,
Masa üstü bilgisayarından,
Hangileri kaldı ki yanında..
Pul koleksiyonunu kaç kişi gördü?
Kaç kişi iç çamaşırlarını sıyırdı,
Pürüzlü teninden...
Yalnız kaldın her seferinde,
Tavana bakan gözlerinle,
Yastığa koyduğun başına....
Bir hafiflik olur üzerinde,
Altısında sabahın,
Yastığa koyduğunda başını..
Daha önce olmadığı kadar rahat uzanırsın.
Yepyeni sulara yelken açmışsındır,
Yalnız olduğun bedeninde,
Ayrılık vakti gelir,
Sana mahkum kendin ile,
Aşk doğar ve büyütmeyi göze alırsın,
Cam açık uyursun tüm kirler toz halinde,
Camdan dışarıya savrulsun diye....