Kendinizi sevmeyi unutmayın!. - Garip Çoban

Özlenen vakitlerde secdeye gizlenmiş an'lar v/ar'dır.
Heyecanı artarak bambaşka huzur ve mutluluk vericidir.
Sevgi(li)ye çok daha samimi ve dürüst el - Hayy olanla olmak için.

Cümlede yerini almış kelimenin, kelimede dua olmuş harfin şiir'imi olur.
Bizim meşrebimizde, Huu Aşk olsun derler!..

Çık gel yakınındaki uzağından.
Bir keklik gibi dua'dan duaya seke seke.
Hiç kimse suçlayamaz beni O'nu sevdiğim için.
O sevgi(li)ye kendimi armağan etmeyi akıl ettim diye.
Bu hayattaki yazmayı duyduğum en güzel hat sanatındaki nun, mim ve vav harfleri gibidir.
Neyse ne, oturuyordu hep yüreğimde.
Al gönlümü senden yana diyen yar.

Sen benimle bulutların ötesinde dualarınla konuşuyorsun.
Ama ben sana yer değiştiren kelimelerin gölgesindeki hislerimle b/akıyorum.
Unutmak için okumuyorum g/özlerini, severek sevebilmeyi öğreniyorum.
Her yol şems vaktinde sana varıyor nasıl olsa.

B/aşk'a bir dünya v/ar, doğrulara katlanabilenler için.
Ruhunun resmini çizer inandıkların yansıyınca hayatına.
Ve yabancı değil insanca olanı isteyenler ruhuma.
Oysa, d/üşüyorum beni sorunca aşk.
Acının sınırı v/ar'dır d/okunuşları olanlar için sevgiden kaynaklıdır.

Kendine inancı olmayanlar için yalnızlıktır bir uçurumdur.
İnanan içinse bir kanattır bir aşk kalabalığında.
Gece ay ışığında gezinen bir çocuk gibi kendini süsleyenler.
Hep düşlerinin peşinden koşar.
Kavgam bir tek sensin içimdeki kördüğüm.

Bilemediğim b/akışlar hep beni çeviriyor bir mezarbaşına.
Dedim ya kimse orada yok, kendinden b/aşk'a.
Ve doğaları gereği kendilerine kavuşamayanların mezarları hep yalnızdır.
İnsanın kendisini unuttuğu vakitleri arıyorum.
Ve o da kendi sesiyle değil, dualarla konuşamamasının sesidir.
Bir ıssız elif gibi insanda yazılacak bütün şiirler.

Çiçekleri açan gölgelerin sahiplerine merhamet edin.
Sevgi(li)yi dua'da ağırlamanın bir türlü yolunu bulamamışlardır onlar.
Orada mutlu olacakmış gibi değil her nefeste mutlu olanların hallerine saklanır ruhum.
İç dünyalarıyla yaşayıp, sevgiyi ve inancı çoğaltanlara özlemim.

Ay ışığı altında şems vakti bir dua'da mutlu sessizliğim.
Vav halindeydim hevesle değil aşka.
İşte benim gerçek zaafım, bende böyle.
Ve bir kez daha öğreniyorum sabır her şeydir.
Benim için dua'da çarpan o yüreğe.
Hoşbeş edip hiçliğimi dökecek iki kelime arıyorum.
Çünkü mutluluk diye arıyacağın tek şey bendedir der dua.
(Y.ed)