Kendimize yaşamayı görev telakki ettiğimiz şu hayatta,önümüze serilen çoğu nimetleri görmeden,güzellikleri içimize çekmeden,yaşamadan,yaşıyormuş gibi yaparaktan dolduruyoruz bu fani ömrü.
Çok mu zor insanın kendisine,ailesine zaman ayırması!Çok mu pahalı insanların emrine sunulan güzelliklerin yanına gitmesi.
Çok zor deģil aslında nefes almak için değişik bir mekana giderek ruhunuzun dinlenmesini sağlamak.ille parayla gidilen yerler değil benim kastettiğim. Kimseye hava atacağım diye gidilen yerlerde değil.Bir park,bir pastahane,ufak bir cafe olabilir gidilebilecek yerler.Önemli olan kendinize değer vermeniz,ailenize değer vermeniz.
Yapılabilir mi?Çayı demleyip,bir ağacın gölgesine sığınarak rahatlamak?Olabilir dediğinizi duyar gibiyim.O halde,hadi kendiniz için birşeyler yapın.Saygı ile...
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta