Kendini Yakar Ateş Şiiri - Hüseyin Özdemir

Ateş yok
eder
Düşmanı
Kendini de yok
İnsan öldürüyor
İnsanı
Kendini
Kendini tüketiyor
Bir tek
Tüketirken çoğalır
Barışı ve sevgiyi
İnsan
Cellatlar
Cellatlar titremeden
Çüremez
Kenevir tohumları
Kırılmaz bacakları
Sehpaların
Denizin Yusufun
Hüseyin in
Aç Timsahları doyuruyor
Anam rahminde
Tel örgüler örüyor
Oyaları kadınların
Kelpeden Kesmez
Demirden
Gün arkası yıldızlar
Gerilmiş Tatar yayları
Göğsümüzü döğüyor
Yok ediyor kendini