Kendini Vazgeçilmez Sananlar

Bir düşünseniz kadınlar,
Oranızın inanç kutusu olmadığını,
İman edilecek bir yer olmadığını.
Hoş biz erkekler de,
Kendimizi,o fazlalığımızı,
Bereket tanrısı görmekten,
Bir vazgeçebilsek eğer,
Onun bereket tanrısı değil de,
Yaşam anahtarı olduğunu,
Açacak bir kilit yoksa,
Hiçbir işe yaramadığını,
Bir bilebilsek,bir anlayabilsek,
Ne kadınlar dişliğiyle,
Ne adamlar erkekliğiyle,
Bulunmaz hint kumaşı olmadıklarını
Kimse,kendi cinselliğiyle,
Kendini vazgeçilmez sanmayacak,

Ama tarih boyunca bize yutturulan,
Erkek egemen toplumda,
Sokaklarda pazularıyla güçlü,
Yatakta bir kadının dişiliğinde,
Süt dökmüş kedi gibi,
Kendini teslim eden o zavallı,
Yaşanılası güzellikleri,İnkar edercesine,
Yataktan çıkınca yeniden,
Vahşi köpek,dayanılmaz ayı,
Ya da,kadınlığını,
Mısır kraliçesi Kleopatra gibi,
Görmeye çalışan kadın.
Hadi gelinde bunun,
Bir orta yolunu bulun.
Ne biz erkekler kadınsız,
Ne siz kadınlar erkeksiz,
Yek başına bir hiç değil miyiz?
Bir bütün olmak için,
Atacağımız yalnızca bir adım,
Ne kaybedersin bir düşün?
Ya da ne kazanacaksın?
Ben erkekliğimi,Sen kadınlığını,
Asıl insanlığımızı kazanacağız.