Kendini Unutulmaz Mı Sandın?

Bir hüzün içime çöktü, gece karası,
Yıldızlar sustu, ay uzak, hep yabancı.
Kırık dökük düşlerim var artık,
Bir zamanlar göğsümde yanan alevler,
Şimdi sadece külleri kalmış.
Son sözlerin yüreğimdeki aşkı söküp almış.

Keşke demek yetmiyor bazen,
Sonsuz boşlukta yankılanan bir çığlık,
Her sorunun cevabı eksik,
Kırıldım, bir daha tamir olmaz bu kalp.
Senin izlerin kaldı geride, ama sen yoksun.
Şu kalp en çok senin sevginden yoksun.

Unutmak zor, unutmak sancı,
Kapanmayan bir yara gibi içimde,
Bir parçam kaldı sende,
Ama ben geride kalanlarla yürüyorum artık,
Gözlerim arkada, ama adımlarım ileri.
Arkama döndüğümdeyse seni bulmayı dilerim.

Bir gece, bir daha gökyüzüne bakarsam,
Ve yıldızlar tekrar parlıyorsa,
Belki o zaman, bir başka hayalin peşinden,
Kendimi bulurum,
Senin bıraktığın boşluğu dolduracak bir yerde.
Yeri olur mu bilmem sevginin başka bir bende.

Ama şimdi her şey yarım, eksik kaldı
Soru işaretleriyle dolu bu yol
Keşkelerle boğuşan bitmemiş bir hikâye
Çünkü en derin kırgınlıklar bile unutulur senin gibi,
Bu dizeler senin için kafi.

Artık yerin yok bende unuttum seni, sevdiğim