Bir ses ki sessizliğinden kopmuş
Bir özlem ki anılara tutsak
Sonsuzluğa asılmış yorgunluğuyla kendini seyretmekte kadın.
"Aşılmadık dağ,
Yürünmedik yol bırakmadım.
Gelen beklendi...
Giden uğurlandı...
Duruşumla kalakaldım...
Nerdesiniz ey seslerim,emeklerim!
Nerdesiniz ey sebeplerim!
Ağırlığım sırtımdaki değil,
Yürek yangınım.
Ey kar... rüzgar!
Bahara hazırlanan toprak!
Söndürün bu yangını artık
Sevinsin direncim
Der gibiydi,
Kendini seyrederken kadın.
Zonguldak
Gülden IşıkKayıt Tarihi : 5.3.2019 21:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülden Işık](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/03/05/kendini-seyrederken-kadin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!