Kendini Sevmek Şiiri - Nurten Kara

benliğini kucaklıyorsun
kederini okşayarak
öpe öpe neşeni şımartıyorsun

büyüyerek sonlanacak
dolu dolu seni yazan
maceranı yürüyorsun

''dağın arkası deniz;
hüzün ve giz;
yosunlar tertemiz''...

kanatlarına tutunduğunda
dökülüyor o eşsiz anlar
gülümserken martılar

''ne de küçüksün''...
yaprak sarması kolların
göğsüne rüzgar topluyor inancının...

henüz uyanmadı aşk
açılmadı papatyalar
bir ressamın fırçasından
akmadı renk renk boyalar

kendinden reverans
heybeli mehtabından
bir bilet almış
sonsuz güveni yudumluyorsun
daha ne olsun