O kadar yorgun düştün ki kendini sevmekten..
Bana bir türlü sıra gelmedi..
Öyle bıktım ki beklemekten..
Ufukta o ışık bir türlü belirmedi..
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Ey kendini seven kadın...
Hadi neyse tamam sevmek benim işim...
Sen sevilmeyi de beceremedin...
Tebrikler
Kıymetli bilgi birikiminiz ve değerli yorumlarınız için çok teşekkür ederim..))
saygılarımla
Şiirinizin başlığını okuyunca çocukluğumuzda ‘’Si Tu Savais Combien Je T'aime’’ şarkısının dönüştürdüğümüz halini terennüm ediverdim birden;
Sütü seven kamyon şoförü!..
Kalenderce bir taşlama olmuş şiiriniz.
Halbuki bu kulaklar ,bir zamanlar sevgilisi olmuş kadına;
‘’Allah belânı versin/Allah seni kahretsin/Bana gelen, sana gelsin /Kader seni de kör etsin’’ şeklindeki ilenmeleri de şarkı diye duydu,bu topraklarda…
İnce bir serzeniş,hafif bir kara mizah, şiirdeki…
Bir yandan da...
Zeki-Metin filmleri gibi…Tam hüzünlenirken gülümsetiyor aniden.
Aşk gibi,hayat gibi…
Tebriklerimi, şiirin bende yarattığı sevecen sıcağın yamacına bıkıyorum.
Saygılar Şubat Bey.
Kıymetli bilgi birikiminiz ve değerli yorumlarınız için çok teşekkür ederim..))
saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta