Kendini sanırdı şair..

ben bir edibim der evine koşar
bu meyan da çiğner idi bendini
kağıt ile kalem almasın
coşar
o şair sanırdı çünkü kendini

kendini sanırdı şair adayı
yayınevi derdi " gir kola dayı"
bu uğurda sattı fortu ladayı
o şair sanırdı çünkü kendini

"hani başka kime bu heves ait"
der.. bilir deşarza sanki vesait
döşenirdi zaman olsa müsait
o şair sanırdı çünkü kendini

yazdığı o zırva oku sarhoşa
yüzü buruşurdu gitmeyip hoşa
malesef parayı savurdu boşa
o şair sanırdı çünkü kendini

herifin sıfırdı bilgisi vezin
madem öyle boşa ne diye gezin
her vakit yazardı yapmayıp izin
o şair sanırdı çünkü kendini

çalışır ise de misali arı
sağlamaz şiir de asla başarı
karısı ederdi kapı dışarı
o şair sanırdı çünkü kendini

hicvi san.. etekten atma taşların
dik durur.. edepte.. varsa başların
noksan olmaz idi gözde yaşların
o şair sanırdı çünkü kendini

ardına takardı şakşak alayı
hayli sevinirdi buna mal ayı
sonra basar idi çoğu kalayı
o şair sanırdı çünkü kendini

asar o suratı kararır didar
gömleğin eğer ki terzi dikti dar
böyleyi tedavi etsin iktidar
o şair sanırdı çünkü kendini

vakti yok pişerdi orta tav aşı
yağlar idi ekmek ile lavaşı
nafile yarardı kafayı başı
o şair sanırdı çünkü kendini

namu şan en az on asıra taşar
gerçeği gönül de ölmeyip yaşar
idrak etmedi ki haddini aşar
o şair sanırdı çünkü kendini..