Kendini Özleten Kadın Şiiri - Perinur Olgun

Geleceğim yüreği ibrişimle işlim,
Gözleri hüzünlüm..
Bir fırsat bulursam bulutlardan
Hemen kaçacağım yanına.
Sen ısıtıcaksın gülüşünle her yeri
Ben gölge olacağım.
Aynı trende uzaklara yol alacağız
Kaldırımlı olmayacak oralarda yollar
Toprak yollu ama taşları destan

Sen gel dedin ya
Gelmez miyim şimdi ben kuş olup
Uçar kanatlanır yüreğim
Yağmurlara bakmadan
...'Kendini özleten kadın...
Hiç mi özlemiyorsun? '... diyorsun
Nasıl özledim bilsen..nasıl merak ettim...
....

Konuşacağımız gülüşeceğimiz
Sabahlar olacak 'Gözleri Gülüşlüm..'
Yarım kalan yemeğimiz var sırada..
Sen salata yapacaksın
Söz vermiştin
Ben çay dolduracağım bardağına
Sen bana sevgi şiirlerini okuyacaksın..
Ben gözlerinde kaybolacağım
Hepsi sevgi olsun çiçek koksun..
Bulutlar olsun içinde..
Uçurtmalı rüzgarlar essin bahçelerde..
Deniz kıpırtısız mavi olsun..
Güneş iyice yaksın ortalığı..
Işıkları gözlerine vursun
Yakamozlar geceye saklasın ışıltılarını....
Geceler senle uzun huzurlu
Sabahlar yorgun sevinçli
Sen olunca dünyam içi pembe dolu
Güneş batıracağız denize..
Eflatun ufuklar gözlerimize
Sen dünyayı ısıtacaksın
Ben serinlik olacağım
Her akşam gökyüzüne doğacağız
Yalnız yıldızlara yuva olacağız
Bize yazılan hüzünleri gülerek bozacağız
Toplanacak çiçekler gülümser
Bizi bekler saksılarda...
Bak işte yarım kalmış şiirlerimiz var
Daha onları yazacağız...

Gökhan'ın ağzından sevdiği kadına olsun...

Kendini Özleten Kadın

Dudağın değince hayallerime
Birden kuşlar havalanır içimde
Kollarım gökleri sarar
Güçlü bir köknar olurum
Kokunu çekerim geceleri
Odamın duvarları yanar
İsterim çok isterim seni
Sabahları yastığına bakıp
Özlerim seni dudağımda adın
Hadi çıkıp gel bir sabah aniden
Kendini özleten kadın

Tutkun bu tenim tenine
Sordun mu kendine
Bu adam neden sevdi beni neden diye

Saçımın telleri ister seni
Gözbebeklerim..
Köşelerde arar bir pembe gölge
Hadi gel be...

Kimseye anlatmadım ben kendimi
Kimseye söylemedim sevgimi
Kimseye gel demedim böylesine

Bıraktığın yerdeyim bıraktığın gibi
Özlemin bilsen burnumda türül türül tüter
Bilsen yokluğun ölümden bin beter...
Bin beter
Nefesim bitti bitiyor
Dayanma gücüm kalmıyor
İçimdeki güller soluyor
Aklımda gülüşün,

Dudağımda kaldı tadın
Bir gece çıkıp gel
Kendini özleten kadın...