Kendini Okumak Şiiri - Tuba Gürdere

Bazen Kendini dinlediğin andır en gerçek bir duyuş.
Bazen kendini duymaksızın bambaşka görüşte içten duyuş olmaktır.
İnsan düşünceye ulaştığında kendine susar.
Kendine ulaştığında düşünceyi duyar.
Düşünce farklılığında her bakış ayrı bir değerdir.
Sevinç ve hüzün nasıl birleştiriyorsa farklılığı,
farkı fark yapabilen düşüncenin kendisidir.
Gerçekliğin içinde gözgöze gelmek buluşmaktır düşüncede kalpten. Düşünce yaşamda bir mana ve akmaktır anlamlardan.
İnanç, kalbinde oldukça inanılmaz şeyler duyumsar insan.
Güzel düşünce herşeye ve görselliğe tamamlanabilmektir.
Güzel düşünce bir görüştür, işte orada görüş duymaktır özü göz''lemsiz.
Bazen okursun, daima kendini okursun.
Kendine dokundukça derin yazgıda kendini solursun.
Sözün özündeki anlamda içine akan yaşam olursun.
Yazıyı okudukça değil,
yazı düşüncene yazıldıkça yazıya dokunmuş olursun.
Yazıyı okudukça değil, yazı düşünceni okudukça sen yazıda kendini bulursun.
Her insan Kuran'ı Kerimde yazılıdır.
Oysa her insan yazılmışlığını yaşıyor.
Kendini okumaksızın düşüncede kaybolanlanlar,
bir gün kendi anlamlardında kendini yaşadıklarında bulacaklardır.
Kuran'a bir kitap olarak değil,
kendinden bir can olarak bakanlar Furkan'ı görürler.
Hz. Muhammed İnsanın özüdür.
Mustafa insan demektir ve içindeki insanlığı bilenin öncüsüdür o.
Firavun kalpteki tüm kötülüklerin önderidir.
Kaldı ki ne kadar kötülük ve zorluk olursa olsun galibiyet yalnız Allah'ındır.
Hak yerini daima bulacağı için Hakka ve hakikatte hakka aşığızdır.