Kendini Oku Şiiri - Abdullah Köleş

Dinle ey nefsim kalbinin sesini,
Onu her saniye attıran var.
Aleme dizdiği sanat sergisine,
Göz penceresi ile baktıran var.

Duymaz mısın kulağının sesini?
Onu her sadaya açtıran var.
Kainattan nağmeleri kalbin kapısına,
Hikmet ve rahmet ile ulaştıran var.

Sayısız kelimelerle donatarak dilini,
Ona her nimeti tattıran var.
Midenin dil kapısında açılan ellerini,
Kainat mutfağından dolduran var.

Binlerce kokunun burun denen müfettişini,
Tam yerinde nefes nefes çalıştıran var.
O nefes ile arındıran hayatını,
Ağızda kelimelerle coşturan var.

Şu kainat misali sanatlı vücudunda,
Zannetme ki bir saniye boş duran var.
Trilyonlarca hücrenin ayrı ayrı işini ,
Hem de rızkını verip koşturan var.

Ey insan sana herkesten farklı sima veren,
Seni tanıyan sana kendini tanıttıran var.
Seni ve alemleri zerre zerre konuşturan
Sana bir mektup gibi yazıp okutturan var.

Vicdan tahtında oturan Sultan'a kulak ver
O tahtta Hakk’ı daim haykıran var.
Ey insan kendini oku, manasız zannetme,
Sende esma esma yazılan bir Kuran var.