Kendini merkeze koymuş bir kalbe hiç bir şey anlatamazsın
O sadece irdeler, kırar, belki de onun için sen bir tuzaksın
Bundan dolayı insanların bir çoğu doğada yaşamak istiyor
Şehrin kasvetli yapay bulvarlarında kendini yalnız hissediyor.
Aşk, iğdiş edilmiş bir duygudur gözlerine mil çekilmiş plazalarda
Labirent yollarda yürürsen bulamazsın gerçeği karanlık odalarda
Ne kadar koşarsan koş, aşk, gittiğin yolda değilse menzilin nafile
Bu çağda aşk parayla rehin alınmış, sanki aşk yüreklerde bir hile.
Her şey; varlığımı var eden aşkın duygusu ile kaimdir ruhumda
Ya o duygu olmasaydı kalbimde ben ne yapardım huzurunda
Ben aciz bir kulun olarak seni merkeze koyarak yaşadım yıllarımı
Sevene sevdam ile baktım, sana armağan ettim aşk duygularımı.
Mayıs 2024
İbrahim YılmazKayıt Tarihi : 25.7.2024 02:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!