Kendini Kandırmak Şiiri - Aysel Çoban

Hatırladığım tek şey karanlık ve nemli gözler
Üzerimde ölü toprağı uyuşmalar
Nereye baksam o hain anılar
Ne zaman ağlamak istesem, yutkunduğum anlar

Beni anlayabilir misin
Büzüşmüş ruhumu rahatlatabilir misin
Ayrılığın yaralayan hançerini unutturabilir misin
Gidenleri geri döndürebilir misin

Yapamazsın kendini de kandıramazsın

Bildiğim tek şey o günden sonra yalnız kaldığım
Hiçbir kucak, onun ki gibi sıcak ve masum değil
Hiçbir sevgi, onun ki gibi riyasız değil
Çaresiz kaldığımda, kimse onun gibi yarama merhem değil

Beni yalnızlığımdan kurtarabilir misin
Üzüldüğümde her an kollarında avutabilir misin
Azıcık inlediğimde canından can verebilir misin
Korkularıma her zaman kol kanat gerebilir misin
Ağladığımda anında göz yaşlarıma mendil kesilir misin

Olamazsın kendini de kandıramazsın