Kendini Kandırma Gönül

Sevildim deyip sakın, beni kandırma gönül
Sevdalar da nisyan var, sevdalar da isyan var
Başını eğip takın, dosttu yandırma gönül
Güz gülüne kıyan var, feryadıma beyan var

Bülbülümün ötüşü, figanların şayanı
Baykuşumun duruşu,sarayların şiyanı
Kamil yanında da cahil, edepsiz huy ziyanı
Mürşit eşref alemde,hüsranımı duyan var

Öyle eser ki sevdam, harmanımda savrulur
Yakarım için için, korlarımda kavrulur
Gülşenimde güllerim büklüm büklüm kıvrılır
Baharlardan sürüldüm yazlarıma ziyan var

Zaman öyle zamandır, aşka kabil dil mi yok
Şiir öyle şiirdir ki, çalınacak tel mi yok
Toprak öyle toprak ki, uzanmayan bel mi yok
Sanma ki haberdarsız,var olanı sayan var

Köşesindeki terzi, diker mi yırtıkları
Ben topladım dökülen, küflenmiş artıkları
Bu müfteza canımdan, alıp da sattıkları
Gönül bahçeme ekip, toprağıma koyan var