Kendini Kandırma Şiiri - Ahmet Olcay

Hayatta hiç bir şey seni üzmeye değmez.
Şöyle bir arkanı dönüp bakarsan,
Ne üzdüklerin, ne üzüldüklerin...
Kim var arkanda?
Kendi kendini kandırabilirsin.
Birileri var diye avunabilirsin.
Ama kendinden başka kimsenin olmadığını anladığında,
Bir sızlar ki için...
Nereye bakarsan bak,
O mutlu olduğun zamanlardaki insanlar,
Sen mutluyken yanında olanlar.
Ve bu mutluluğu pekiştirmek için gittiğin mekanlar,
Film şeridi gibi geçer gider gözlerinin önünden.
Gider oturursun o yerlere,
Ağlarsın belki yağmurlu bir günde,
Yağmura karışsın diye göz yaşların
Ve kimse görmesin diye.
Sana gelip sormasın sende anlatma ama...

Bir şey kazandırmaz bu yaptıkların sana.
Yinede son bir söz kalır ekleyecek bu yaşanmışlıklara.
Bu yaşananlar gelmeden başına olgunlaşamazsın hayatta.
Ve bu da HAK’ın bir armağanıdır sana.
Her şerde bir hayır, her hayırda bir şer var ne de olsa, unutma...