Kendini Kandırma! Şiiri - Seçil Karagöz

Estim, yağdım, gürledim; sonra ‘Ne yaptım? ’ dedim;
Zaman akıp geçince bir an kendime geldim.
Bilirim; dün bugünden, bugün mutlak yarından
Çalar ve hızla kaçar; teselli Yaradan’dan...

Kusursuzluk ideal lâkin yakalamak zor;
Vazgeçmekse pek kolay, var gel biraz kafa yor.
İyi, doğru ve güzel her dem insanı çeker;
Kalp kırmak amaç değil, derdimiz bize yeter...

Ne denli uğraşsak da bir hata boy gösterir;
Yanlışın azı çoğu olmaz, hep elem verir.
Aklı başında olan yanlışta ısrar etmez;
Lâbirentten çıkmaya her aklın gücü yetmez...

Balta ağaca vurmuş; ağaç, ‘Bendendir! ’ demiş;
Hoşgörü membaında aslına rücu etmiş.
İlim de ibadettir, asla kıyas kaldırmaz;
Yaradan’ı sevenler kullarını kandırmaz...

‘Haziran, 2007’