Kendini kandıran bela ararmış.
Mutlak bir belaya çatan çatana.
Yüzü soluk soluk gözler morarmış.
Zulümün altına yatan yatana.
Rekebetten doğmuş bataklık, çamur.
Una su katmamış bu nasıl hamur.
Kendince gurulu her yanı mamur.
Vicdan denen şeyi yok ki utana.
El yordamı ile gerçeği itmiş.
Namus, duygu denen serveti bitmiş.
Yanlışı kendine kılavuz etmiş.
Tezgahlara düşmüş satan satana.
Lafa gelse huri melek sanarsın.
Özüne bakınca içten kanarsın.
Böyle bir ateşle nasıl yanarsın.
Yücel alev almış yangın tantana.
Kayıt Tarihi : 22.3.2011 23:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!