Kendini Kaçırma Şiiri - Banu Aydos

İstanbulda öylesine bir gün.
Merdivenler koşuyor.
Zaman ayaklarımıza dolanıyor.

Yeni aldığın ayakkabıda
başkasının telaşı.
Kim bastı diye
sormaya hal yok.

Dakikalar cebimizden düşüyor.
Saat ilerliyor.
An kaçıyor.
Kaçmasın diye yürüyoruz.
Oysa durmak da
bir yere varmaktır.

Kaçırmamak için bindiğin
metro metrobüs her neyse.
Camda yüzler.
Yüzlere giydirilmiş hayatlar.
Aşınmış ayakkabılar.

Kulaklıklar bile ağır artık.
Her yol duyguyla yürünmüyor.
Bunu biliyorum.
Gerçek var.
Sert ve sessiz.

Kalabalıktan biraz çekil.
Sadece nefes al.

Bir zaman hayaller bedavaydı.
Harcanıp gitti.
Şimdi hayal kurmak bile
zor.

O zaman şunu tut.
Buradasın.
Göğsün inip kalkıyor.
Bir dur.
Kendini kaçırma.