Kendini Dinle... Şiiri - Seda İnanan

Hayatı biraz sessize al.
Dinle kendini.
Ne dinledin?
Sessizliğini mi?
Esintilerini mi?
Kendini dinle?
Ne dinledin?
Gürültüsünü mü?
Bağırışlarını mı?
Fırtınalarını mı?
Kırgınlıklarını mı?
Kendini dinle.
Ne dinledin?
Dinlediklerini mi?
Dinlenmişlerini mi?
Dinleyemediklerini mi?
Karmaşıklığının.
Yine de sen kendini dinle.
Hissedebiliyor musun kalbini?
Bir kıyafet giydin kaplara sığmayan ruhuna.
Ne var en derinlerde?
Gerçekten sen sen olabiliyor musun?
Halinden razı mısın?
Yüklerini dertlerini kabul edebiliyor yaşamı olduğu gibi karşılayabiliyor musun?
Dürüst müsün mesela kendine?

Tüm insanlığa sığacak saf sevgiyi koyabilmiş misin kalbinin her yerine.
İyilikten ve sevgiden başka çıkış yolu yok anlayabiliyor musun?

Pekte karamsar, ümitsiz,umutsuz, çaresiz, yorgun gibisin.

"Alman için verilen her nefes yaşaman için çarpıtılan her kalp atışın hala sende ümit olduğunu söylüyor öyleyse heran yeniden yaratılan senin artık bir yerden yeniden başlaman lazım"...

" Şayet Allah yeniden başlayanların yardımcısıdır"...