Kendini Denize Bırakma

SESSİZ LİMANA ÇAĞRI

(Bir Nefeslik Hakikat Yolculuğu)

1. YOLUN TOZU

Dediler ki: "Aynasın sen! Görünmez olanın sır kabı...
Ama sen, kendini kırık testi sandın.
Unuttun: İçindeki derya, kıyısız bir hakikatti;
Sen ise damlaya takılıp, okyanusu yitirdin.

2. KARANLIK GEÇİT

Geceyi düşman bildin,
Oysa o, yıldızları sırtında taşırdı!
Dikenlere takılıp durdun,
Görmedin: Her gül, kanayan elden doğardı...
“Hicran” dediğin, aslında
Gölgesiz kalan vuslatın ta kendisiydi.

3. YOLCUYU DURDURAN SORULAR

Neyi kaybettim diye ağlıyorsun?
Belki de kaybettiklerin, yüktü senden kaçan...

Bu yanış niye? diye sorarsın;
Bilmezsin: Mum, ışık olmak için erir!

Sınır dediğin duvarlar,
Seni değil, korkularını korur aslında...

4. DÖNÜŞÜN SIRRI

Susuzluk çekiyorsan,
Denize sırtını dönme sakın!
Kül olduysan yüreğin,
Bil ki: Yeni bahar, toprağa düşen korla başlar...
“Yokluk” dediğin o boşlukta,
Asıl varlık gizlenir.

5. SIRLI MİSAFİR

Gönül evine bir konuk geldi:
Adını Aşk koydular!
Kapıyı tevazuyla açan,
Onu tahtında buldu.
Kapıyı kibirle çalan,
Yalnızlıkla sınav oldu...

6. SONSUZA İMZA

Sen dediğin nedir ki?
Bir nefeslik isim, bir damlalık beden...
Asıl sen;
Fırtınada sönmeyen kandil,
Düşüşte kırılmayan kanat,
Karanlıkta kendini yakan meş’alesin!

ANAHTARLAR:

Kırık Testi: Nefs, kusurlu benlik.

Hicran/Vuslat: Ayrılık acısı, aslında birliğe giden yol.

Kül/Yeni Bahar: Fena (yok oluş) - Bekâ (ebedî var oluş).

Sınır: Maddi dünyanın illüzyonları.

Aşk: İlahi sevgi, hakikat yolcusu.

Meş’ale: Kalpteki ilahi kıvılcım (Nur).

Risalenin Sesi:
Bu satırlar; kayboluşun, aranışın ve öze dönüşün şiirsel haritasıdır.
Her okuyuşta yeni bir kapı aralar.
Yeter ki suskunluğun dilini dinlemeyi bil...

“En büyük mucize, senin içinde saklı duran okyanustur.
Onu aramak; bir damlanın, kendini denize bırakmasıdır.”