Kendini bir dağ sanır, taşın üstünde,
Oysa rüzgârda savrulan bir dal gibidir
Sözleri gür, bakışları keskin, herkese
Ama etrafını yakıp, yıkan volkan gibidir.
***
Saygı duyduk, hürmet ettik, birilerine
Belki de fazlasını verdik hak etmeyene
Gölgesini dev sanıyor, kendi gözünde
Kendi değerini yücelmiş gerçek sanıyor
***
Unutma gurur dağ gibi yüksek olsa da
Bulutlar geçer üstünden yücelemezsin
Mütevazi insanı büyük kılan kibri değil,
Kalbinde sakladığı merhameti erdemdir.
Kayıt Tarihi : 9.10.2025 14:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!