Allah'ın varettiği yaşamı yokladım.
Yok buldum O'nun dışında herşeyi.
Kendimi varettim varolan herşeyde.
Varolan ne varsa özünde vardı.
Gerçek bir varoluşa gizdi varlığın tüm yokluk ve yoksunluklarda.
Herşey olmak istersiniz bazen.
Hiç düşündünüz mü?
Bazen toprak, hava, su,ateş, ay ve güneş.
Düşündüm ki; İnsan olmaktan başka bir değer bulamadım.
Zaten toprak gibi ezilip saçılıyoruz. Dağılıyoruz havaya.
Yaşam içimizde ki nefes anı sonsuzluğa dek.
İçin İçin işleniyoruz ateşlerde bilenmek için!
Bir maden buluyoruz kalpten, değerimiz oluyor bilenmekte ki bilinmek.
Güneşe eş değer oluyor içimizde ki yansıma ancak gülümsedikçe kalpten!
Zaman ise ay'a gizli bir hilaldir içinde ki karanlıklardan yansıyan.
''Aslında'', herşeyde kendini bulmaktır yaşam.
Kayıt Tarihi : 24.11.2012 14:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuba Gürdere](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/11/24/kendini-bulmaktir-yasam.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!