Kendini Bulmak Şiiri - Nihat Ceylan

Kendimi sınıyorum,
Sabahçı kahvesinin, ücra bir köşesinde.
Düşünürken unuttugum, soguk çayı,
Avuçlarımda ısıtmaya çalıştım.

Baktım birde ucu kırık küllükteki
Sigaramdan duman çıkmıyor.
Acaba, duygu selim mi kurudu dedim
Kendi kendime

Bir çuval yaprak üzerinde
Benim karalama Edebiyat çöküntülerim.
Kahveci.! dedim
Al, al bu çuvalı soban sevinsin
Sevinsin ki bizde sevinelim.
Çökmedim anıları gömmekten ateşe
Yada ben bittim diyerek sızdım.
Yinede hatırlamıyorum