-Ayrılığa attığın im/zanın ,da’ğladığı ben kentindeyim.Eşruhumla, eşmeyen ruhun arasında sırra kademlerim büyür. Lal olmuş gönlün diline cümle oluyorum.
Şimdi alfa’beni’ g’amadan çıkaran kimyacının künyesindesin.Peryodik cetvelinde altın elementi olarak aşkımı tümlüyordun.Gidişin gümüş gibi işlendi içimde…
-Dedim ya hep elem’entin beni.
-Şimdi senli benli bütün cümleleri öldüren seri katil değilim. Serpeşkerim, can periyim aşka .
Tümcelerimin “gözü kör sözcükleri “ de seni görüyor. D/ilim seni tanıyor. Aşk ilim seni arıyor.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla