Kendini Bilmeyen Yaramaz Oldun

Ağaçlarda döküldü kalmadı yaprak
Er geç bu bedeni saracak toprak
Göğsünü delse de bir çubuk mızrak
Gördüğün yarayı saramaz oldun

Gözüne bakar da sanırsın kördür
Ne çok söz söylerler yarısı şerdir
Nefes alırsın da dünyalar dardır
Huzurla secdeye varamaz oldun

Her şey ortadadır her şey aşikar
Aslını unutmuş öylece bakar
Ne kadar yüzsüzdür hep haklı çıkar
Kendini bilmeyen yaramaz oldun

Görenler diyor ki ne kadar azgın
Belki de dünyadan çoktan da bezgin
Kadermiş diyorsun bu imiş yazgın
Kendini bir türlü bulamaz oldun

...türkmenkızı...