Kendini bilmedik Şiiri - İlyas Ateş

Kendini bilmedik cehennem köpekleri
Baskı kurmak istediler bir gece bana
Alt vurup üst vurup çok deprendiler
Geldikleri gibi defolup da gittiler

Bir açık aradılar kendilerince bulamadılar
Benim ne demek istediğimi bilemediler
Kendi ne olduklarını he mi bilemediler
Kendini bilmeyenler rabbini nasıl bilebilsin ki

Kendini bil de gel insanca konuş
İlim irfan nedir öğrende konuş
Hakkın evi nerde bilirsen konuş
Boş sözlerle kaybedecek zamana yazık

Kendilerince bana öğüt vermek dilerler
Bir gün olur bu hallerine kendileri gülerler
Allah bilir belki özündeki ikiliği silerler
Benim bunlara diyecek başka sözüm yok

ATEŞOĞLU gel üzmesen kendini
Anlayana söyle sen gizli derdini
Cehalete uyup sen yok etme kendini
Sabır şükür inananların işidir