Kendini Bil Şiiri - Nurettin Pala

Kendini Bil!
Insan denilen meçhul,
Bir kapali zarf ve pul.
Sensin çekilme sokul,
Kendini bil kendini,
Yik meçhuller bendini.
Ruh, içinde bir sirdir,
Akil almaz, kisirdir!
Nefsin belini kirdir,
Seytanin kemendini,
Çöz, bilesin kendini.
Ey insan denen insan,
Pihtili bir damla kan!
Elbet vardir Yaratan...
Kendini bil kendini,
Dinle O'nun pendini.
Herseyiyle harika.
En ala bir fabrika,
Çalisir her dakika.
Kendini bil kendini,
Reddedemez fen, dini.
Günahlara aç nefis!
Aç kalasin kaç nefis.
Iste NUR ilaç nefis.
Kendini bil kendini,
Rehber eyle sen dini...
Bir ene ve bir Hüve!
Herbiri ayri nüve,
Nefis, vücutta güve,
Öldür onun fendini,
Kendini bil kendini.
Felsefe ne anlatmis?
Muhale muhal katmis.
Havadan sudan atmis,
At Zerdüst'ün Zend'ini,
Kendini bil kendini.
Önce Rabbini tani,
Oku, dinle Kur'an'i,
Son Resul'ün her yani...
Gel tani Efendini,
Kendini bil kendini... (Erzurum,1978)