Kendini Bil Şiiri - Abbas Paksoy

Kendini Bil
Yüce tanrım, seni yaratmış.
Cennet’te, nimetleri vermiş.
Emrine, melekleri durmuş.
Kıymetini, bilesin diye.

Papağan kuşu, senin gözcündür.
Yılan pehlivan da, bekçindir.
Cennet, bir tek senin içindir.
Sen, kıymetini bil, ey insan.

Yılmayan iblis, asla durmaz.
Gafil insan, düşmanı bilmez.
Haram ağacı, helal olmaz.
İnsan, azap çekiyor gülmez.

Bu dünyaya, gelmişsin, sen ki.
Dört kitabı, bilmezsin, sen ki.
Her nefesinde, hak’kı, an ki.
Belki, af olunur, günahın.

Aldanma, şu dünyanın zevkine.
İnsan, sen duanı et, yine.
Otursan, nimet gelmez, kine.
Yüklerler günahı beline.

Paksoy, Allah’ın bir kuluydu.
İnsanın niyeti, suluydu.
Şeytanın da, niyeti buydu.
İnsan, sakın uyma, şeytana.