Kendini Bende... Şiiri - Lokman Hamitoğlu

KENİNİ BENDE...

Bir gün çıkıp gelmeliydin;
Kendini bende bitirmemeliydin;
Öldürmemeliydin! ..

Bir sabah ben voltadayken,
Koğuşun kapısı açılmalıydı..
Gardiyan beni ziyarete çağırmalıydı..
Maltalarda bir çocuk gibi şen olmalıydım,
Seni anmalıydım,
Senli hayal kurmalıydım..

Görüş yerine geldiğimde içim içime sığmamalıydı.
Mahmur gözlerle sana bakmalıydım..
Nemlenmeliydi gözlerim,
Kirpiklerim ıslanmalıydı,
Sana “Hoş geldin” derken yutkunmalıydım..

Ellerimde saçlarına dokunamamanın hüznü,
Yüreğimde gelişinin mutluluğu olmalıydı..
Gözlerim bayram etmeliydi,
Sevdalı sözler düşmeliydi dillerimizden,
Biraz içerden,
Biraz dışardan konuşmalıydık...
Ama en çok da bizden konuşmalıydık...

-Biliyorum bir saatlik görüş çabucak bitecekti,
Birbirimize doymayacaktık
Ağlayacaktık ayrılma faslında
İkiz camları kırasımız tutacaktı.-

Sonra hoş çakalımız da vedalaşma olmamalıydı,
Ayrılığımız dönüşsüz gidiş kokmamalıydı.
Hep kavuşma ümidimiz olmalıydı..
Ayrılık bizi öylesine okkalı tokatlamamalıydı...

Bir gün çıkıp gelmeliydin;
Kendini bende bitirmemeliydin,
Öldürmemeliydin! ...

Lokman Hamitoğlu