Kendini Bağışlamak Şiiri - Kemal Tekir

İnsan olarak bizler,
Sadece etten kemikten,
İbaret değiliz biz
Duygularımız,düşüncelerimiz,
Davranışlarımız ve ilişkilerimizle,
Bir bütünüz hayatta.
Umulmadık yer ve zamanlarda,
Umulmadık ortamlarda,
Bilerek veya bilmeyerek,
Yaparız bazen hata.
Bazen düşe kalka,
Bazen büyük bir hızla,
Yol alırız hayatta.
Geçmişteki hatalarımız yüzünden,
Çekilirsek köşemize.
Sarılırsak pişmanlığa,keşkelere,
Sırtımızdaki kambur,
Başlar hep günden güne büyümeye.
Geçmişte yaptığımız bir işte,
Taktik ve stratejik hatalar yüzünden,
İflas ettik belki de.
Belki de tünelin ucunda,
Işık görüneceği anda,
Aceleci davrandık,
Sabırsızca yarışı bıraktık.
İyi niyetimiz yüzünden,
Belki de dolandırıldık,
Hala alamadığımız alacaklar,
Kaldı belki birilerinde.
Yaşanan olumsuzluklar,
Ne kadar büyük olsa da.
Hepsinden ders aldık mutlaka,
Olmazları keşfettik hayatta.
Geçmişe takılı kalırsak,
Şu anı kaçırırız,
Kötü geçmiş,kötü gelecek üretmeye başlar.
Geçmişte yaşamakla,
İstediğimiz iyi şeylerin,
Hayatımıza girmesine,
Set çekeriz adeta.
Geçmişteki ilişkilerimize,
Belki de çok şeyler verdik,
Zaman,emek,para harcadık.
Başkalarına adandık,
Kendimiz için doya doya yaşamadık belki de.
Bütün fedakarlıklara rağmen,
Yürümeyen,biten,
İlişkilerimiz varsa,
Takılıp kalmayalım bunlara.
Geçmişteki olumsuzluklara,
Koyalım birer nokta.
Her yeni gün hayata,
Yeniden başlıyormuşuz gibi adeta.
Sarılalım dört elle hayata.
Kendimizi bağışlayarak,
Barışık yaşayalım kendimizle.