Kendini Asan Mutluluk Şiiri - Batuhan Tamer

Çok mu severken yaptı seferini,
Sürgün yüreğinden.
Hiç mi katlanılmaz
Kafatasına bağlanan iple,
Kendini asan mutluluğa.

Adının her kelimesini
hayranlıkla yazdığım,
Zihnimin en güzel satılarında
Hiç mi parça bırakmadın
Yalvarırken tutunacağım.

Söylenilecek onca kelime varken
Açmaktan korktuğum ağzımı,
Ellerim okşuyor bir intihar edasıyla

Dökülen her bir kelime,
Seni anlatıyor sonu olmayan doruklara.
Bir göz yaşı tınısı var kulağımda senden bahseden.

İçimde bir gün çürüyeceksin acılarını bırakarak,
Ya bir gün ot tutarak
Ya da Gökyüzüne bakarak
İç çekersem, çırpınacak acıların
Geride bıraktıkların değil,
Sadece acıların olacak bu eylemde
Ve ben o zaman ağlayacağım,
Unutmaya çalışmak isteyen
Yüreğime...

Artık göz yaşlarımı
Bir bir yargılayıp saklıyorum,
Her seferinde son vereceğim yalanını söylerken kendime

Olsun artık, ne olacaksa olsun

Gözyaşlarım, tek kalan geleceğime armağanım olsun