Kendini arıyorsun… Şiiri - Oktay Çekal

Kendini arıyorsun…

Yıldızlar gökyüzünde, karanlığa saklanmış,
Yanmıyor gözlerinde umut, ağlamaklı ve baygın,
Bir gizem var anlaşılmaz, derin suskunlukta gizli,
Durgun sular gibi, akmıyor hayat bugün.
Bulut ağlıyor, damla damla düşüyor
Kasvetli gökyüzü, bunaltıyor yüreği,
Yitirilmiş bir sevgiye, ağıt yakan sessizlik,
Hırçın ve umutsuzca, haykırıyor karanlığa.
Ağlama yüreğim, yaralandın biliyorum,
Mahşer günündesin, ruhun kavruluyor,
Öyle bir ateşte, yandın köz oldun ki;
Soğuk derinlerde, vurgunlarda kayboldun.
Bilmiyorsun kızıl şafak, ne zaman doğar,
Gecelerde yaşayan, bir toz tanesi gibi,
Savruluyorsun, her yöne yarınsızsın,
Ufuk çizgisinde kaybolmuş, kendini arıyorsun.

Oktay ÇEKAL
20.08.011-23.03