Kendini Arayış Şiiri - İlknur Mersin

KENDİNİ ARAYIŞ

Umutlar bir mavi düş olsa
Beni bana veren yolda;
Acılar bal olur inan.
Sevda ki bir can suyudur
Yüz sürdüğün yerlerde.
En masum bakışlarda
Ben olmak var.
Sen de beni görmek var.
Kendini bilmek kadar
Güzel olan ne var ki?
Hayat bir yolsa,
Doğumla ölüm arasında,
Her durakta
Kendine dönüş var;
Her arayışta sen.
Ten…
Ruh…
Can…
Unutma, unutuşta hep sen var.
Unut, dirilişin son beyaz perdesini
Sen ey can.
Ruhum yakarışta Allah’a,
Yalvarıyorum beni bana ver diye.
Bu belki de geç kalınmış bir direniş;
Ayakta bekliyoruz her an.
Ten …
Ruh…
Can…
Ruh, tende can bulur,
Ben, bende,
Sen de, sende insan olursun.
Sorular kaf dağından değil de
Gönül gözünden gelirse;
İnan, ozaman
Cevaplar, bir dönüşümdür bilirsin.
Aslında sen,
Kendini arıyorsun;
İnsan olmak yolunda.
Her ağlayışta,
Her gülüşte,
Her bekleyişte,
Her sevda da,
Her isyanda kendini arayış,
Sen, sen, sen varsın ey insan.