Kendini Arar İnsan Şiiri - Önder Karaçay

Ne anlatır hayatın zaman sahnesi insana
Gün gelir yaşadıkları yalanmış gibi hisse kapılır
Geride kalan aşkının yalnızlığına sarılır
Belki biraz içini üşütür insanın..
Geride acı veren anılar kalır

Ne insan zamanını tam anlatabilir
Ne de zaman insanı

Dağların kaderi gibidir insanın kaderi,
Yükselir, alçalır, bir vadiye vardığında
Başını duman bürür
İster durur ister yürür
Dağlar sabittir
Dönüşü belirsiz her gidiş vardiyasını başlatır

Hayat bazen görünmeyen bir uçurumun,
Kıyısında can çekişirken
İnsana yeni bir sahne sunar…

İçine çan çekişeceğini bile bile..
Genellikle çaresiz kalır girer

Hayatta bizi yere seren darbelerin
Ne olduğundan çok,
Neden o darbelerin bize geldiği,
Ve bizi seçtiği daha önemlidir,
En çok insanı bu bilinmezlik yıkar.

Hayatta pişmanlıkta öyle çabuk geçmez,
Her biri yeni bir pişmanlık daha üretir

Kendimizi görmek istemediğimiz kadar kör,
Duymak istemediğimiz kadar sağır ederiz

İçini açarsın birine
Birinin içini açmasını istersin,
Kendini aslında başka insanlarda ararsın
Bulamazsın hiçbirinde

Önder Karaçay