Kendimizle,
Arada bir,
Hani derler Ya,
Haftada bir...
Ayda bir...
İşte öyle,
Ara sıra yalnız kalmalı
İnsanoğlu.
Yoksa tükenir, biter.
İnsanoğlu yalnız kaldığında da,
Mutlu olabilmeli.
Sessizliğin sevdasından,
Kendi kendisinin dostluğundan,
İç sesinin türküsünden,
Tad almasını öğrenmeli.
İnsanların şerlerinden,
Yüreğim yalnızlığı çok sevdi.
Kayıt Tarihi : 27.1.2022 13:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!