Kendine yabancı oldun sonunda…
Çağlayan oldum, doldum yatağa,
Bir ırmak olup, aktıkça aktım.
Yollara vurdum, duygularımı,
Arkama bakmadan, gittikçe gittim.
Hayat nedir ki; ince bir çizgi,
Bir ömrü, alıp götürüyor.
Bazen hüzün, yelkeni gibi,
Esen rüzgârlara kapılıyorsun.
Bitmiyor sevdanın, derin girdabı,
Yüreğin yanıp, dağlıyor seni,
Kor olmuş ruhunda, bir sessizlik var,
Ağlıyor laleler, yağan yağmurda.
Umudu terk ettin, görünmez oldu,
Gökyüzü sisli geceye döndü,
Bedenin sen değil, başkası oldu,
Kendine yabancı, oldun sonunda…
Oktay ÇEKAL
17.08.2011-21.13
Kayıt Tarihi : 30.8.2011 18:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!