Sarmadan gül yüreğini
Zemheri kırağısında buz
Ve keşkeler düşmeden diline
Selamsız esen sabah rüzgârında
Kendine sürgündür yüreğim
Yaktığın yüreğimdeki ateşte
Demir asalıyım
Yollar uzun ve uzak
Ucunda seraplaşan sen varsın ya
Kendine sürgündür yüreğim
Ayaklarımda kavuşulası düş
Suya hasret toprak
Bozkır acılığında zılgıtım
Kurumuş bir buluta ağlarım
Varlığın yüreğime azık ya
Engellemez beni sana getirmeyi
Kendine sürgün yüreğim
Yıldızlar vardı serabımızda
Yüreğimizde şarabımız
Derin, dingin gök üstümüzde
Nedensiz kayışlardaydı yıldızlar
Çivit mavisi serpilmiş gözlerine
Ve yanılgıda olan ateşböceklerine
Hangi nağmede seslenebilir ki
Kendine sürgün yüreğim.
Rıza Yıldız
22.07.2012- Kuşadası(Davutlar)
Kayıt Tarihi : 18.12.2012 20:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!