kimsesizliğimizin üstüne battaniye örtme kudreti biraz romantizmse
romantiktir allah.
otlarına güneş girmiş patikalar kadar ölümlüyüz
nihayetinde birkaç metre patiska beyazı istiflemek de tuhaf
yaşamak bu kadardı işte herkesin yaşadığı kadar
keder tüten bacaların karası yüzümüzde
kendimize dönebilmenin hırpanî umudu
zaman zaman
kanatlarını bütün görkemiyle kımıldatır da
peki ya "kendin" ne?
demir tavında diyorlar
insan tadında diyorum
ne tuhaf yitiriyor her şey anlamını
şehrin gürültüsü damarlarımı gümbürdetiyor
ağzı kalabalık
inceldiğim yerde patlayıveriyor tomurcuğum
yabanıl bir duaya katıyorum yolu
duayı kederli bir lehçeyle boynuma
bazı gerçekler uzun yol hükmü giymiş
çentikleri ruhumuzda sisli bir sabah
ağır ve tuhaf bir uğraştı
sahi ya "kendin" ne?
20 Eylül 2023
Kayıt Tarihi : 29.12.2024 10:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
