Kendine Özlem Şiiri - Hasan Tay

Tutup ellerinden o esmer delikanlının
Çoktan geçtiğin bahar uykularından
Karanlık bir rüyaya uyanacaksın
Üzerinde ağırlaşan bir hafiflik
Götürdüğüne değmeyecek sırlarının ağırlığında
Sana yar olmamış umutları heybende götüremeyeceksin
Göğüslerine geçirerek tırnaklarını
Mavi yağmurlar giyeceksin çıplak benliğine
Üryan korkularınla büyüyecek göz bebeklerin
Ne çocukluğun koşabilecek ardınsıra nede esen gençliğinin kavak yelleri
Bir kayanın heybetine yaslanmış yitirdiklerinle
Sarı bir dolunay altında buluşacaksın.
Lacivert bir gecenin gizeminde
İnce bir meltem esecek serin serin
Silecek alnındaki nemi o yorucu yolculuğun
Sessiz sedasız hıçkırıklar
Geldiğinemi yanacaklar, gittiğine mi?
Henüz güneşe bile doyamamışken, kapı eşiklerine oturup bir yayla evinin
Seni çok özleyecekler...
Oturup “of” çekecekler ciğerlerinin en derininden geçirerek
Gözyaşında saklı yaşayanlar.

Seni çok ama çok özleyecekler...