Kendine İyi Davran Şiiri - Ayşe Keleş 2

Senden sana
bir yolculuk yap bu gün.
Cesur yüreğinin makasını eline al
Ne kadar hüzünlü fotoğrafın varsa hayatından çıkar.

İnandığından daha cesursun,
Göründüğünden daha güçlüsün,
Düşündüğünden daha zekisin,
Bırak kendine acımayı
İçindeki sonsuz gücün farkına var...

Merhametin kadar insansın,
Sevdiğin sevildiğin kadar varsın,
Merhametin yüreğini aydınlatsın.

Her nehir denize ulaşır bir gün
Varsın hayat bildiği gibi aksın.
Kar tipi ayaz da olsa manzaran,
Işığınla erisin
içindeki kardan adam...

Koza olmayı bırak.
Güzel bir kelebeğe
dönüş, ömrün ne kadar ki,
artık kanatlan...

Eğildin ama kırılmadın.
Yorgunsun ama güçsüz değilsin.
Hala unuttuğun dallarında cıvıldayan kuşların var.
Yamalı, yırtık perdeleri indir gözlerinden,
Yerine as en yeni en çiçeklilerinden.
Kendine iyi davran,
Eğil kana kana su iç hayatın gamzelerinden...

Çözemediğin ipleri kesmeyi dene.
Uçamıyorsan koş,
Koşamıyorsan yürü,
O mutlu çocuğu uyandır içinde
Selam ver...

Önce kendine,
Ağaçlara, kaldırım taşlarına, çiçeklere.
Sokaktaki insanlara, su içen güvercine,
Çimlerde koşan köpeğe, uçan kelebeklere.

İçinden havalanan kuşlara,
Gökyüzüne ve masmavi denize
Selam ver.

Çarparken göğsündeki ebabil,
doya doya yaşa...

Unutma,
Her insan ölecek yaşta...

Ayşe Keleş