Kendine İyi Bak Kara Gözlüm

5 şubat hayatımın değiştiği bir gündü...
sen gelmiştin, herşey yeniden başlamıştı.
5 şubattan öncesi yaşanmamıştı sanki,
sen benim hayata ilk gözlerimi açtığım günden
beri vardın sanki hayatımda,
her nefes alış verişimde,
her tebessümümde ve her gözyaşımda...
Ben hiç bi zaman sensiz bir hayal kurmadım
ki,nedendi bu bitiş,nedendi bu terkediş,
nedendi sensizliği düşünemezken sensiz kalışlar...
Nedendi?
bende bilmiyorum ama sen böyle olsun
istemiştin ve böyle olmuştu.
Bildiğim tek bir şey vardı;
sen istemiştin böyle olmasını
ve oldu bilmiyorum neden? ,
niçin? ama olmuştu işte...
belkide sen en doğru kararı vermiştin...

Seni tanıdığım güne lanetler okudum
gözlerimdeki yaşlarla,
ama değişmedi...gelmedi hiç birşey geri ve biliyorum hiç birşey gelmeyecekti geri...

Beş şubatta girmiştin hayatıma 5 şubat 2007,
bitişin çok erken oldu be kara gözlüm...
bitmez dediğimiz sevda dayamadı iki seneye
2 şubat 2009 da kaybettim seni
ve şimdi yine 5 şubat;
içimde bir yer öyle bir acıyorki elimde olsada takvimlerden çıkarabilsam şu beş şubatı.
ama olmuyor olmuyor.
Çıkartabileceğim tek şey;
bu yüreği bu bedenden çıkarmak...

Sensizliğin soğuğunda buz keserken yüreğim
dudaklarımdan dökülen son cümleydi

SENİ SEVİYORUM

deyişim...