Kendine İyi Bak Şiiri - Serpil Karabacak

lambada
titreyen alev gibi,
gözlerinden akıtamadığın yaşla
yüzüme böyle
mağrur bakma.

hissetmiyor, görmüyor, duymuyorum,
doymuşum acıya.

sözlerin bittiği yerde
derinden içine çektiğin
nefesine, karıştırdığın
kelimeler dizili boğazıma,

mutlu edemediğinde gamzelerini,
saklanmak isteyeceksin ana rahmine.

lanetli akşamlara
teslim ettiğinde kendini.
Uyuşacaksın sevgiye

ilk defa
ceylan edasına bürünen
savunmasız duygularını
koynuna alarak sımsıkı sarılıp
uyuyuyacak
ayaza durmuş
bedenin soğukluğuyla büyüteceksin.

mıhlanacak dudakların
kuruyacak damakların
ölecek bedenin
ateşe alışkın günlere
alışacaksın.

son bir kez düşerken yalana, duymadığı çığlıklarıma karıştırdım bal dudaklımı diyerek özlem gidereceksin.

içimdeki fırtına, kör kurşunla diner mi
kavgalar kansız biter mi
bir mavzer çığlığında seni aramak var ya
bu hep böyle böyle gider mi

şu kahpe dünya seni bana düşman eder mi
dostluklar birden biter mi
bir kardeş selamında seni aramak var ya
bu hep böyle böyle gider mi

Ahmet Kaya