Kendine insan Şiiri - Kazim Öztürk 2

Sevgiden haberi yok,
Saygıyı bilmez,
Yüzü asla gülmez,
Kendine insan...

Şakadan anlamaz,
Söylediğini dinlemez,
Başkasına hak vermez,
Kendine insan...

Tavırları sahte,
Sözleri sahte,
Yüzünde maske,
Kendine insan...

Okumayı sevmez,
Dinlemeyi bilmez,
Nasihata kulak vermez,
Kendine insan...

Parası var, pulu var,
Giyinecek çulu var,
Anlatılacak çok huyu var,
Kendine insan...

Bununla ömür biter mi?
Arkadaşlığı sürer mi?
Dostluğu devam eder mi?
Kendine insan...

Tenkidi sevmez,
Tenkit etmeyeyim demez,
Hemen alınır bir şey der demez,
Kendine insan...

Kalbi var mı bilmem,
Gönlünde kin taşır hemen,
Bulunur mu onu seven?
Kendine insan...
Güzellikten haz almaz,
İyimserliği bilmez,
Kimseyi hoş görmez,
Kendine insan...

Hoş sohbet değil ki,
Beyninde tilkiler var belki,
Ona göre haset sevimli,
Kendine insan...

Böyle hayat olur mu?
İnsan donuk kalır mı?
Olaydan zevk alır mı?
Kendine insan..