Kendine İhanet Eden İnsan

yürürdü kocamandı gövdesi
dört ayakları üzerine ilkeldi
zaman geldi şekillendi
iki ayak iki kol belirdi

küçüldükçe beyni başladı işlemeye
başladı elleri şekillenmeye
değiştirirken dünyayı kendide değişti

doğal zenginlik arttıkça
başlar kendinden kopuş
kendine hükmediş

hiç bir hakkı olmayan köledir o
alınır satılır efendisinin tasarrufunda
tarih uyanır sular kabarır
bir isyan patlar spartaküs
dağlar ayağa kalkar

değişimin kaçınılmazlığında

toprağa bağlı yaşamda toprak kölesi
makineleşince oluverir sanayi kölesi
bir yanda her şeye hükmeden sermayesi
bir yanda bedenindeki enerjisi alınır satılır işçisi

utancın kalesiydi
birilerinin rahatı için
güdülürken
hiçliğin farkındalığında

kıyım kıyım kıyardı
kendinden ötelerini
acımak yoktu bu oyunda
savaş bu ateş hattı
gücü gücü yetene de

gider gelir
ihanetin sarnıcında
kendinde olanlara
pusar suskular
kan kusar namlular

yaşa başa bakmadan
vurulur nice canlar
bir ceylan su başında ağlar

uyanır kan uykular
kuytu köşede
çekilmiş yüreğin pimi
cesaret bir gün volkan olur patlar

kocaman gövdesi ve kafası
girince tarihin labirentine
küçüldü insan ihanetin çemberinde
çarpma beni benle sözünü safını iyi belle

Vedat Koparan 15.03.2005