Kendine Hiç Değerini Sordun Mu?. Garib Çoban
Ruhu baharsız bir kışla tanıştı maşuğun.
Onun kokusu olmadan bastırılmış solmuş yapraklar gibiydi.
Sessiz bir gökyüzü, kayıp kuşlarını arıyordu sanki.
Gönlü mabeddir insanın; yaradana yükselen bir makam, türlü mezalimin ardından, sığınacağı hanedir.
Ve fakat virane ise eğer, Nebi İbrâhim olmak gerekir.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta