Kendine Gurur Şiiri - İrem Aslan

Şimdi ;
İki kadeh şaraba dönüp konuşuyorum kendimle
Şu savaşa son ver artık be gülüm !
Gönül şaşırtıyor ,gönül uslanmıyor, ağlatıyor
Bırak artık !
Bırak aciz gibi yerlerde gırursuzca sürünmeyi bırak
Haklı gururuna tutun,haklı sebeplerini koy önüne
Ağlayıp ,zırlama sil şu manasız yaşlarını !
Ömür geçiyor olum ömür bitiyor bak !
Gör artık gör gör şu aptalca melek huylarını
Sil ,unut olanları!
Şerefsizde şeref aramayı ,yalancıda dürüstlük aramayı,
Sevgi kırıntılarıyla doymaya çalışmayı bırak artık !
Bir sen mi haklısın bir sen mi mağdur?
Bırak şu zavallı pozları !
Herkes mutlu bak! Herkes özgür herkes mükemmel
Bir sen misin yani hayatta kader mahkumu kodlaması
Herkes işinde ,gücünde ,birilerinin göğsünde ,altında ,üstünde
Sen niye yerin dibinde ? Sen niye sürüngen gibi direnmekte
Dur artık durul,öfkene sahip çık,ömrüne,gençliğine kendine
İnanmak zordu ya hani? İnanmak senin neyine?
Vazgeç şu kazanamayacağın savaştan
Vazgeç kendini aptalca oyunlarda oyuncak yapmaktan
Özünü bul ! Tanrı’nın sesini duy, o değil mi sana
Nefessiz kaldığında nefes olmaktan bıkmayan !